Foto: Roei- en Vischvermaak op de Dinkel
Had Cremer de Dinkel gekend, hij zou haar nog aardiger gevonden hebben dan de Linge, die hij zoo lief bezongen heeft. Maar Twente heeft nog geen novellist als Cremer voortgebracht en daarom stroomt zij nog onbezongen daarheen. Maar Willem Oppenoorth, de schilder, heeft haar bespied en haar op 't doek meesterlijk weergegeven; de Dinkel is schoon, vol afwisseling. De verschillende gezichten beschrijven is niet mogelijk, omdat deze beschrijving onvolledig zoude zijn. Maar een wandeling langs de oevers is zeer loonend. 't Zal u opvallen, hoe helder het water is, hoe zandig de bodem, hoe steil, zelfs overhangend en dan weer zacht glooiend de oevers zijn, hoe zij nu door bosch, dan langs koren¬velden, dan door hei stroomt.
De Dinkel, die 's zomers zoo kalm lijkt, kan in den winter de geheele streek onder water zetten.
Foto: Dinkelgezicht
We vangen onze wandeling aan op de Oldenz. straat, de Denekampsche zijde van de Dinkel en dan stroomopwaarts, aangegeven met het wegteeken = en 't zal u niet ontgaan, dat de stroom zich heel mooi langs het sterrebosch slingert. De eerste brug, waar we aankomen is de Beuninger brug. We gaan die niet over, doch volgen het wegteeken =, dat ons door Hassinkbosch in de Mekkelhorst brengt, waar we spoedig het voet- en rijwielpad vinden dat ons rechts naar het Lutterzand, links naar Denekamp wijst. Volgen we echter de Dinkel, dan komt men eerst bij de Kampbrug, daarna bij de Molemansbrug, en eindelijk bij de Beverborgbrug. Hier en daar is de weg niet best, maar de natuur wordt al meer aantrekkelijk.
Foto: Kampbrug
Van de Beverborgbrug uit kan men links de boerderij Beverborg zien. In de nabijheid van de boerderij Beverborg zou vroeger de Burcht van dien naam gestaan hebben, maar niets doet er meer aan herinneren. Volgens Geerdink zouden de Bevers vroeger bewoners van de Dinkel geweest zijn, vandaar die naam.
De boerderij laten we rechts liggen tot we aan een voet- en rijwielpad komen dat ons rechts naar 't Zand, links naar Denekamp voert. Gaan we rechts dan komen wij in dennenbosschen, waar wij den weg vrij recht-uit nemen, en komen dan eindelijk op een zandvlakte: "Het Lutterzand", met rechts de Dinkel en links dennenbosschen. Hier vinden we echte duinen en 't is een streek, waar men uren kan dwalen en genieten. Vossen en reeën zijn hier thuis. De Dinkel maakt hier de streek prachtig: aan de overzijde de groene weide, aan deze zijde de echte Duinen met dennen.
Foto: In het Lutterzand
Heeft men hier genoeg genoten, dan kan men, doorloopende, op den Bentheimer weg komen en rechts afslaande, door de Lutte naar Oldenzaal gaan; links afslaande, komt men te Gildehaus. Men kan natuurlijk met variaties van den voorgeschreven weg ook naar Denekamp terugkeeren. Even voorbij de plank die ons herinnert dat een voet- en rijwielpad naar Denekamp voert, vinden we het wegteeken naar de Lutte.
De Dinkelwandeling kan men heel geschikt op elke brug afbreken, om over de heide terug te keeren. De Denekamper toren wijst de richting aan. Neemt men de heele wandeling, het Lutterzand inbegrepen, dan moet men daarvoor zeker een halven dag nemen en voor proviand zorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten